Een paar sfeerbeelden van deze cuties!

Week 1: Een nieuwe wereld

Hallo iedereen,

Na vier volle dagen onder de (jammer genoeg) regenwolken in het mooie Port Elizabeth is het tijd voor een eerste update. Na onze lange en vermoeiende reis stonden onze gastouders ons op te wachten in de luchthaven. Je zag meteen dat het twee heel lieve mensen zijn. Ze namen ons mee naar hun gezellige huis waar 5 lieve hondjes ons stonden op te wachten. Ik dacht dat ik tijd nodig ging hebben om hieraan te wennen maar dit was niet het geval. Connie en Gordon wonen naast Catherine en Rudy. Catherine is de dochter en Rudy de schoonzoon. Gordon vertelde ons dat Rudy studeert om priester te worden. Hij zingt en speelt elke week gitaar in de kerk. Daar wil ik zeker eens bij zijn! Catherine en Rudy hebben ook twee heel schattige en lieve kindjes. Bij ons gastgezin zitten nog 5 andere jongeren. Deze kwamen zondag vlak voor het eten terug van een weekendje Kaapstad (wat bij ons ook op de planning staat). Aan tafel hebben we kennis gemaakt, maar ik ben al snel gaan slapen. De volgende dag kwam Mark ons ophalen om 9uur. Mark is de verantwoordelijke van Ubomi. Tijdens de rit naar daar reden we voor het eerst door het township. Het is een enorm verschil met de wijk waar wij verblijven. Langs de straatkant ligt er erg veel vuilnis en er lopen koeien en geiten zomaar over de weg. Wat me het meest heeft aangegrepen zijn de shacks waarin de mensen wonen. Er zijn al erg veel nieuwe huisjes bijgebouwd, maar er wonen nog steeds veel mensen in shacks( beeld je krotten vanin een sloppenwijk in). Diegene die in een nieuw huisje wonen, hebben er meestal vrijwillig nog een shack laten bijbouwen aangezien de huisjes erg klein zijn en ze er met veel in wonen.

Toen we aankwamen bij Ubomi gingen we meteen naar de kinderen. Ze leken zo blij dat we er waren en begonnen spontaan allemaal liedjes te zingen voor ons. Het zijn stuk voor stuk lieve, schattige en mooie kindjes. Ik zou er zo een mee willen nemen naar Belgie. Ze kwamen heel de tijd rond ons hangen en raakten ons aan alsof ze nog nooit blanke meisjes hadden gezien. ook ons haar vonden ze erg fascinerend. Wat ik heel raar vond was dat alle kinderen ons mama noemen. Ook van ons wordt verwacht dat we vrouwen die ouder zijn mama noemen en de mannen papa. Ik heb nog niemand mama of papa genoemd, maar ben het wel al gewoon om mama genoemd te worden. Het is geweldig om de kinderen te zien lachen. Het zijn de armste kinderen van het township, maar ze zien er zo gelukkig uit en oprecht dankbaar voor alles wat ze krijgen en doen. Wanneer ze buiten gaan spelen op de “speelplaats” staan ze te springen van geluk. Terwijl het gaat over een betonnen kooi van 2 op 3. ik schrijf kooi omdat het helemaal is omringd door muren en prikkeldraad. Wat wel begrijpbaar is als je weet dat er wel wat computers staan en andere waardevolle spullen. Maar echt kindvriendelijk ziet het er toch niet uit.

De eerste dagen op het project waren erg leuk. We warden er hartelijk ontvangen zowel door de kinderen als door de andere vrijwilligers. De andere vrijwilligers zijn mensen die zelf uit het towmship komen en iets hebben gestudeerd om er te kunnen werken. Ze krijgen geen geld, maar wel kleding en eten. voorlopig zitten we nog in de observerende rol, voornamelijk in de namiddag. In de voormiddag zingen en dansen we enthousiast mee op K3, Samson en gert en plop en spelen we heel de tijd mee met de kleuters. Ze krijgem ook elke voormiddag een lesje over verschillende thema’s. Deze week is het thema vogels. In de namiddag komen de verschillende leeftijden over de verschillende dagen. Hiervoor is steeds een activiteit gepland. Ze starten steeds met een gebed en verschillende liedjes. Dat is echt geweldig om te zien en horen. De thema’s die ze er daarna bespreken zijn ook steeds erg interessant. Zo ging het vandaag over daten.

‘S avons krijgen we steeds een lekkere maaltijd en praten we wat bij over iedereen zijn dag. We hebben ook al de karaokebar gevonden en overdonderd met ons zangtalent. Het waren al heel boeiende dagen en ik kijk uit naar het vervolg van mijn reis.

Liefs,
Ilona

Ready set go!

Hallo allemaal

Ik ben Ilona en ik vertrek zaterdag 10/10 op de langverwachte reis naar Zuid-Afrika, meer bepaald Port-Elizabeth.

Samen met mijn twee goede vriendinnen Jasmien en Sarah ben ik volop aan het aftellen naar ons vertrek. We gaan zes weken vrijwilligerswerk doen voor het project Ubomi Obutsha. Hierop zijn we terecht gekomen via Amava vzw, meer info hierover vind je op de website http://www.amavavzw.be/ubomi-obutsha/

Via deze blog kunnen jullie mijn reis een klein beetje meebeleven. Tot snel!

Dikke zoenen,

Ilona